Lahat tayo’y nangangarap ng isang pag-ibig na walang hanggan. Sa kanyang kwento, nagsimula ang lahat noong siya'y high school pa lamang. Alam niyang hirap sa buhay ang kanyang kasintahan, kaya’t buong puso siyang nagsikap upang maitaguyod ito. Bawat hirap at sakripisyo ay ginawa niya—mamasada, magtrabaho sa construction, at magtrabaho sa niyogan—lahat para lang masiguro na may pagkain, pamasahe, at iba pang pangangailangan ang kanyang minamahal.
Tunay na kahanga-hanga ang kanilang pag-ibig. Sa kabila ng lahat ng pagsubok, nagtagumpay siya at nakapagtapos sa kolehiyo. Ang saya na kanilang nadama noong graduation day ay hindi masukat. Ang lahat ng sakripisyo, puyat, at pagod ay nagbunga ng tagumpay. Hindi lang ito tagumpay para sa kanyang kasintahan, kundi pati na rin sa kanya na walang sawang umalalay.
Ngunit, sino ang mag-aakala na sa kabila ng lahat ng ito, isang matinding sakit ang mararanasan niya? Pagkatapos ng graduation, umalis ang kanyang kasintahan nang hindi nagpaalam. Ang bawat segundo ng kanyang buhay ay puno ng tanong at sakit. Hindi makapaniwala sa biglaang pag-alis ng taong minahal at sinuportahan niya ng buong puso.
Narito ang buong kwento ni Jay-ar Budta Manapos na sa loob ng pitong(7) taon ay naging kasintahan ang isang babae na buong buo niyang minahal. Ang FB post ni Jay-ar Manapos ay kasalukuyang may 83K+ shares at more than 160K+ na reactions.
Sa pagiging magkasintahan namin, highschool siya noong mga panahong iyon at alam ko ang kanyang sitwasyon kung gaano kahirap ang pag-aaral dahil sa aspeto ng pinansyal. Noong mga panahong iyon, nagsikap ako na makatulong at maibigay ang kanyang mga pangangailangan sa pag-aaral dahil alam ko na kailangan din niya ng kasama sa buhay. Para sa akin, noong bata pa ako, ipinangako ko na kung magkakaroon ako ng kasintahan, gagawin ko ang lahat para maramdaman ng aking partner na totoo ang aking pag-ibig sa kanya. Noong panahong nag-aaral siya, marami akong isinakripisyo para sa kanya—nagtrabaho bilang konduktor, pumasok bilang construction worker, nagtrabaho sa niyogan para lang masuportahan ang kanyang mga pangangailangan dahil ayoko siyang makita na nasasaktan o umiiyak dahil sa kakulangan. Sa pagsusumikap ko, nakapagtapos siya at masayang-masaya kami dahil sa kabila ng mga hirap sa buhay, natapos niya ang pag-aaral pero alam ko na hindi pa doon natatapos ang aking pagsusumikap dahil mayroon pa siyang 4 na taon na tatahakin at iyon ay kolehiyo. Alam ko sa aking sarili na mas mabigat pa ang aking dapat isakripisyo para makapagpatuloy siya sa kanyang kolehiyo. Hindi rin madali ang kanyang tatahakin na journey at naunawaan ko iyon bilang partner niya.
Sa kanyang pagpasok sa kolehiyo, nandiyan ako para tulungan siya at maibigay ang lahat ng kanyang pangangailangan. Ginawa ko ang mga trabaho na hindi ko pa naranasan para sa kanyang pagkain, pamasahe, at iba pa. Pero hindi ako nagsisisi na natulungan ko siya. Nandiyan ako palagi para sa kanya dahil alam ko at naiintindihan ko ang pakiramdam ng walang masandalan. So, fast forward tayo, sa pag-graduate niya ng college, masayang-masaya rin kami dahil iyon na ang huling journey niya sa pag-aaral at para makapagtrabaho at makatulong sa kanyang pamilya. Actually, hindi matutumbasan ang kaligayahan ko nang makita ko siyang naglakad at tinanggap ang kanyang diploma. Noong mga panahong iyon, hindi lang siya ang nakaramdam ng tagumpay kundi pati ako bilang kanyang katuwang at kasama sa hirap man o sa ginhawa. Ginawa ko ang lahat, walang pag-aalinlangan at walang panghihinayang PERO PAGKATAPOS NG GRADUATION MAY MALAKING SAKIT ANG DUMATING SA AKING BUHAY AT IYON AY ANG PAGLAYO NIYA SA AKING MGA KAMAY. Mga 2 linggo mula sa kanyang graduation umalis siya, dahil noong mga panahong iyon, namamasada ako, pag-uwi ko wala na akong nakitang mga gamit niya. So, hindi ko inaasahan na gagawin niya iyon dahil naramdaman ko na mahal din niya ako. Hanggang ngayon, hindi ko pa kaya tanggapin ang nangyari sa aking buhay. Buong buhay ko pinangarap ang isang partner na mapagmahal at mapagbigay. Pero sa nangyari sa aking buhay, mahirap mag-move on at mag-let go. Mula sa kanyang pag-alis, mga isang buwan nalaman ko na mayroon na siyang ibang kasintahan. Kaya't ito'y naging isang masakit na karanasan sa aking buhay, hindi ko inasahan na mangyayari ang kanyang pag-iwan sa akin na kahit usap man lang ay wala siyang iniwan.
Here's the original Cebuano/Bisayan language used in the post of Jay-ar Budta Manapos.
Sa among pagka uyab, highschool sya that time ug sweto ko sa iyang sitwasyon unsa ka lisod sa pag eskwela tungod sa financial aspect. Kato na mga panahon naningkamot ko nga makatabang ug makahatag sa iyang mga panginahanglanon sa pag eskwela Kay kabalo ko nga need sab niya ug karamay sa kinabuhi. Para sa akoa, tung bata pako I promised nga kung maka uyab ko, buhaton gyd nako ang tanan para ma feel sa akung partner nga tinood akung pag higugma sa iya. At that time nga nag eskwela siya, I have a lot of sacrifice para sa iya, namasahero, nisulod as construction worker, nag labor sa lubi para lang matustusan iyang mga panginahanglan Kay dili ko gusto nga makita siya nga masakitan o muhilak tungod sa kakulangon. Sa pagpaniingkamot nako naka graduate siya ug lipay kaayo mi kay behind sa mga difficulties in life nakahuman siya pero kabalo ko wala pa didto nahuman akung paningkamot kay naa pa siyay 4 years nga labangunon and that is kolehiyo. Kabalo ko sa akung sarili nga mas bug-at gyud akung dapat e sacrifice para maka padayon siya sa iyang koliheyo. Dili sab lalim ang iyang atubangon nga journey ug nasabtan nako na as partner niya. Sa iyang pag take ug kolehiyo naa ko para tabangan siya ug ma afford tanan niyang panginahanglan. Gi buhat nako ang trabaho nga sukad wala nako na experience para sa iyang pagkaon, pamasahe, ug uban pa. Pero Wala ko nag regret nga natabangan nako siya. Naa ko perme para sa iya Kay kabalo ko ug kasabot ko unsay feeling nga walay tao nga masandalan. So mao to fast forward ta, sa pag graduate niya ug college lipay napud kaayo mi kay mao na ang last journey niya sa pag study ug para maka trabaho ug makatabang sa iyang pamilya. Actually,dili ma measure akung kalipay pagkakita nako nga nipaso ug nidawat siya sa iyang diploma. Kato na mga panahon, dili lang siya ang nibatig kadaugan apil pud ko isip iyang kaagapay ug kauban sa kalisod man o kaayahay. Gibuhat nako ang tanan, walay duha-duha ug wala pud pagmahay PERO AFTER SA GRADUATION NAAY DAKONG KASAKIT ANG NIABOT SA AKUNG KINABUHI UG KANA MAO ANG IYANG PAGLAKAW SA AKUNG MGA KAMOT. Mga 2weeks gikan sa iyang graduation nilakaw siya kay kato nga time namasada ko pag uli nako wala nakoy nakita sa iyang mga gamit. So, wala ko nagdahom nga iya tung buhaton Kay lagi na feel nako nga gi love pud ko niya. Until now, dili pa nako kaya dawaton ang nahitabo sa akung kinabuhi. Whole my life dreamed a partner nga mahigugmaon ug mapinanggaon. Pero sa nahitabo sa akung kinabuhi lisod gyud mag move ug mag let go. Gikan sa iyang paglakaw mga 1 month nakabalo nalang ko nga naa na siyay uyab lain. So it was a painful moment in my life, wala man gud nako g expect nga mahitabo ang iyang pag biya sa akoa nga bisan storya man lang wala siyay g bilin.
SAKIT PAMINAWON NGA ANG IMONG G HIGUGMA UG G SUPORTAHAN SA TANAN,MAWALA LANG NA PARANG BULA.
"No***** L******** thank you for the pain
Makalipas ang 24 hours, nagpost naman ang babae sa kanyang Facebook account upang pabulaanan ang mga bintang ni Jay-ar Budta. Ang FB post ng babae ay kasalukuyang may 6.1K+ shares at 7.1K+ na reactions.
Recent Posts
